Merhaba, biraz iç dökelim mi ne dersiniz? Nasıl gidiyor gitmekte olan? Şimdi eminim herkes bu soruya farklı farklı bir çok yanıt verebilir. Akışta hep bir mücadele hep bir umut var.. Bu sebeple yıllar ve alınan yollara dikkat çekmek istiyorum. İnsan çok farklı bir mekanizma sürekli değişiyor bazen bakıyorum aynı gün içinde bile bir şeyler değişmiş bende. Sizde de oluyor mu bilmiyorum belki de doğanın kanunu budur. Değişim bize neler katıyor ve bizden neleri alıp götürüyor düşünmeden edemiyor insan. Sahi karakter denen şey bu değişimlerle oturuyorsa en çok gençlik yıllarımızda uğraşıyoruz kendimizle diyebiliriz.. Ah o zamanları düşünün bir! Ben bakınca o yıllara elinde bir mp3,kulağında bir şebnem ferah şarkısı,sırtında okul çantası,üstünde bir kaşe,ayağında bot sokakta okul çıkışında son sürat yürüyen birini hatırlıyorum. Hani o ilk kalp kırıklıkları,ilk haksızlıklar,ilk kez büyüdüğünü hissetme anı, insanların değişimine yönelik ilk söylemleri, şimdi ağlamayacağınız şeylere saatlerce ağlamak , ilk alınganlıklar, ilk heyecanlar hatırladın mı o yıllarını sende...
Karakterlerimiz şekillenirken yollar farklıydı hissedilen yıllarda ama o yaşananlara verdiğimiz tepkiler bizi şimdi ki biz yaptı belki de. Kimbilir hala o yıllarıyla kavgalı olanlar vardır. Daha kat edilecek yol çok fazla fakat mücadeleye devam 7 sinde neyse 70 i mantığı olmamalı hepimiz kendimizi bulabilmek için arayıştan vazgeçmemeliyiz.
Hayatta bir döngü var ve bizde bu döngüde bir noktayız.
Kalabalıklara karıştığımda şöyle bir bakıyorum bende herkes kadarım. Sende benim kadarsın ne kadar imkanlar bambaşka da olsa biz kendi kazanabildiklerimiz kadarıyız. Kendi emeğimiz, kendi kültürümüz,kendi umudumuz ve kendi gözyaşımız kadarız. Bu sebeple şimdiki beni beğenelim veya beğenmeyelim. Madem bu benle uzun yollar kat edeceğiz ya hep sitem dolu bir ruh olacağız ya da savaşçı bir ruh seçim sende bende bakalım bu yolu istediğimiz olgularla kat edebilecek miyiz? Muamma...
Sağlıkla kalın..
Comments